Skalny Dworek

Tatry są najwyższym pasmem górskim w Karpatach o powierzchni 785 km kw.. Prawie 1/4 terenu Tatr leży w granicach Polski (około 175 km kw.), reszta natomiast (ok. 610 km kw.) na terytorium naszego południowego sąsiada, czyli Słowacji.

Tatry objęte są ochroną i należą do Sieci Rezerwatów Biosfery UNESCO.

Tatry dzielimy na 3 części:

• Tatry Bielskie – najwyższy szczyt Hawrań, 2152 m n.p.m.,
• Tatry Wysokie – najwyższy szczyt Gerlach, 2655 m n.p.m.,
• Tatry Zachodnie – najwyższy szczyt Bystra, 2248 m n.p.m..

Tatry Wysokie cechuje rzeźba typu alpejskiego i to w nich leżą najbardziej znane jeziora (zwane często stawami). Tatry Zachodnie i Bielskie wyróżniają się natomiast dużą ilością jaskiń.

Tatry to nie tylko piękne szczyty i przełęcze, ale (może nawet przede wszystkim dla większości turystów) także wspaniałe doliny. To właśnie po polskiej stronie leżą najbardziej znane w Tatrach – Dolina Chochołowska, Dolina Kościeliska oraz Dolina Rybiego Potoku (w której leży Morskie Oko).

Na szczególną uwagę wszystkich turystów zasługuje przede wszystkim świat roślin i świat zwierząt. Szczególnie ciekawymi zjawiskami w Tatrach jest piętrowy układ roślin (selekcja roślin wraz ze wzrostem wysokości) oraz występowaniem wielu endemitów (roślin występujących tylko w Tatrach). Najbardziej znanymi mieszkańcami tatr są niedźwiedzie. Główną atrakcją dla turysty zwiedzającego górne partie gór są zwierzęta takie jak świstak, kozica oraz nornik śnieżny (polnik tatrzański).

Jeżeli chodzi o klimat Tatr to jest on zbliżony do klimatu alpejskiego (częste zachmurzenia, duża zmienność temperatur, gwałtowne załamania pogody, długo zalegający śnieg i wiatry wiejące zazwyczaj z zachodu). Zima w Tatrach trwa zazwyczaj od końca października do początku maja.

Do największych popularyzatorów Tatr należeli: Stanisław Staszic (ojciec turystyki tatrzańskiej) , Tytus Chałubiński (współtwórca Towarzystwa Tatrzańskiego) oraz Walery Eljasz-Radzikowski (autor przewodników tatrzańskich).